شیوع افزایش حجم لثه و ریسک فاکتورهای آن در بیماران پیوند کلیه دریافت کننده داروهای ایمونوساپرسیو

مقدمه: افزایش حجم لثه یکی از عوارض جانبی سیکلوسپورین می­باشد، که با توجه به تاثیری که بر زیبایی و عملکرد دستگاه جونده بیمار می­گذارد، می­تواند به شدت بر فعالیت­های وی موثر باشد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع، شدت و نیز ریسک فاکتورهای موثر بر افزایش حجم لثه در بیماران پیوندی مصرف کننده داروی سیکلوسپورین می­باشد.   مواد و روش کار: از مجموع 1320 بیمار پیوند کلیوی بیمارستان امام خمینی ارومیه 200 بیمار که به مدت حداقل 12 ماه داروی سیکلوسپورین مصرف می­کردند، برای مطالعه انتخاب شدند. در این بیماران متغیرهای سن، جنس، دوز مصرف سیکلوسپورین و داروهای ضد فشار خون، غلظت سرمی سیکلوسپورین و مدت زمان مصرف آن و همچنین گستردگی افزایش حجم لثه در هر یک از نواحی دهان و شدت افزایش حجم بر اساس ایندکس mcgaw ، شاخص پلاک دندانی و شاخص لثه ای و جرم دندانی مورد بررسی قرار گرفت. داده­ها پس از جمع آوری به وسیله روش­های آماری توصیفی، تست کای مربع و تست( one way anova ) و آزمون tukey و آزمون همبستگی پیرسون آنالیز شد.   یافته­ها: 35 درصد از مصرف کنندگان دارو علایم افزایش حجم لثه را نشان می­دادند که بیشتر در نواحی قدامی پایین و بالا مشهود بود. غلظت سرمی سیکلوسپورین و مقدار پلاک دندانی به ترتیب بیشترین ارتباط را با افزایش حجم لثه داشتند (p< 0.05) ، و سایر عوامل مثل جنس، دوز داروهای سیکلوسپورین یا ضد فشارخون و مدت زمان مصرف دارو ارتباط آماری معنی داری با افزایش حجم لثه نداشتند.   نتیجه گیری: در این مطالعه، شیوع افزایش حجم لثه در مصرف کنندگان سیکلوسپورین کمی بیشتر از متوسط موارد گزارش شده قبلی می­باشد. همچنین تغییر داروی مصرفی و یا در صورت امکان قطع آن و نیز توجه به بهداشت دهان می­تواند باعث کاهش قابل ملاحظه آن گردد.